Ιζαμπέλ Ιπέρ: Η σιωπή που φλέγεται

 Η μεγάλη Γαλλίδα ηθοποιός είναι η επίσημη προσκεκλημένη του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, σε ένα αφιέρωμα που φωτίζει πέντε δεκαετίες ερμηνευτικής τόλμης.

Υπάρχουν ηθοποιοί που μιλούν δυνατά — και υπάρχουν εκείνοι που σε ακινητοποιούν χωρίς να πουν λέξη. Η Ιζαμπέλ Ιπέρ ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Το βλέμμα της, πάντα ψύχραιμο κι όμως έτοιμο να εκραγεί, κουβαλά δεκαετίες κινηματογραφικής αλήθειας. Από τα πρώτα της βήματα στη Γαλλία των ’70s μέχρι τις σκοτεινές, σύνθετες ηρωίδες του Michael Haneke και του François Ozon, δεν υπήρξε ποτέ «απλώς» μια πρωταγωνίστρια. Είναι ηθοποιός που εξερευνά τα όρια της ανθρώπινης ψυχής, που τολμά την αμηχανία, τη σιωπή, το άβολο. Οι ρόλοι της δεν ζητούν κατανόηση — ζητούν να τους αντέξεις.

Φέτος, η Θεσσαλονίκη ετοιμάζεται να την υποδεχθεί ως επίσημη προσκεκλημένη του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου, σε ένα μεγάλο αφιέρωμα που θα φωτίσει το εύρος της καριέρας της. Δεκαπέντε ταινίες, μια συνέντευξη Τύπου και ένα masterclass που υπόσχεται να μας φέρει λίγο πιο κοντά στη μυστική της μέθοδο — εκεί όπου η τεχνική συναντά το ένστικτο. Από τη Violette Nozière του Claude Chabrol, ως τη La Pianiste του Michael Haneke και το προκλητικό Elle, η Isabelle Huppert έχει χτίσει μια φιλμογραφία που κινείται ανάμεσα στη λογική και το πάθος. Είναι ηθοποιός που δεν φοβάται να είναι δυσάρεστη, ακατανόητη, ωμή — ακριβώς γιατί ξέρει πως έτσι γεννιέται η αλήθεια στην οθόνη.

🎬 Τρεις εμβληματικοί ρόλοι

Violette Nozière (1978) – η αρχή της ερμηνευτικής της τόλμης

Σκηνοθεσία: Claude Chabrol

Η ταινία που την καθιέρωσε και της χάρισε το Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών. Η Huppert υποδύεται μια νεαρή γυναίκα που δολοφονεί τον πατέρα της, σε έναν ρόλο που κινείται ανάμεσα στην αθωότητα και την ενοχή. Ήταν η πρώτη φορά που το κοινό είδε τη χαρακτηριστική της ικανότητα να αποδίδει ψυχικά ρήγματα χωρίς συναισθηματισμό — κάτι που θα γινόταν σήμα κατατεθέν της.

La Pianiste (The Piano Teacher) (2001) – η ψυχή στο χείλος της άβυσσου

Σκηνοθεσία: Michael Haneke

Στον ρόλο της αυστηρής δασκάλας πιάνου Erika Kohut, η Huppert προσφέρει μια από τις πιο εσωτερικές και σωματικά απαιτητικές ερμηνείες της καριέρας της. Ο Haneke χτίζει πάνω της μια ψυχολογική μελέτη για τη βία, την επιθυμία και την καταστολή. Η ταινία τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες και χάρισε στην Huppert διεθνή αναγνώριση ως μια από τις πιο θαρραλέες ηθοποιούς της εποχής.

Elle (2016) – η γυναίκα που επιβιώνει

Σκηνοθεσία: Paul Verhoeven

Η Huppert ενσαρκώνει μια γυναίκα που, ύστερα από έναν βίαιο τραυματισμό, αρνείται να πάρει τον ρόλο του θύματος. Το Elle είναι μια προκλητική, απρόβλεπτη ιστορία για τη δύναμη και την αντίσταση, όπου η ηθοποιός κινείται στα όρια ανάμεσα στον πόνο και την εξουσία. Ο ρόλος αυτός της χάρισε τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, επιβεβαιώνοντας πως παραμένει ατρόμητη απέναντι στο σκοτάδι των χαρακτήρων της.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης δεν τιμά απλώς μια μεγάλη σταρ· τιμά μια γυναίκα που μετέτρεψε το βλέμμα της σε καθρέφτη όλων μας.